ویرایشگر VI

 در لینوکس غیر ممکن است که هر چند وقت یکبار به استفاده از یک ویرایشگر متنی نیاز پیدا نکنید. در صورتی که در محیط گرافیکی هستید میتوانید از gedit استفاده کنید. بیشتر کاربران پوسته فرمان در لینوکس از هر دو ویرایشگر متنی emacs و vi استفاده میکنند. مزیت استفاده از vi یا emacs در این است که میتوانید از آنها در پنجره ترمینال، ترمینال متنی و یا یک اتصال متنی روی شبکه (مانند telnet) استفاده کنید. هیچ رابط گرافیکی مورد نیاز نیست.

در این مقاله سعی خواهم کرد تا راهنمای مفیدی در مورد ویرایشگر vi در اختیار شما قرار دهم. پس از یادگیری Vi، هر جا به تغغیر فایلهای پیکربندی نیاز داشتید، میتوانید از آن استفاده کنید. ممکن است استفاده از vi در ابتدا دشوار به نظر برسد. ولی پس از مدتی میتوانید کارهای ویرایشی خود را با استفاده از آن با سرعتی بسیار انجام دهید. دستان شما هرگز نیاز ندارند تا از روی کیبورد جدا شده ماوس یا کلیدهای F را لمس کنند.

نکته : برای انجام تغییر در بسیاری از فایلهای پیکربندی که خارج از دایرکتوری خانگی شما قرار دارند، نیاز دارید تا بصورت کاربر ریشه وارد سیستم شده باشید. برای بدست آوردن مجوز سطح ریشه حتما لازم نیست تا از سیستم خارج شده و مجددا وارد شوید. میتوانید یک پنجره ترمینال باز کرده و با تایپ دستور su و سپس کلمه عبور ریشه، مجوز های کاربر ریشه را بدست آورده و فایل مورد نظر خود را ویرایش نمایید. برای خروج از حالت کاربر ریشه در ترمینال مورد نظر کافی است دستور exit را تایپ کنید.

شروع کار با vi

به طور معمول کار با vi را با باز کردن یک فایل شروع میکنید. برای بازکردن فایلی به نام tmp/test دستور زیر را تایپ کنید:

$ vi /tmp/test

در صورتی که این یک فایل جدید باشد، چیزی مانند زیر را خواهید دید:

~

~

~

~

~

"/tmp/test" [New File]

علامت چشمک زن در بالای صفحه نشاندهنده محل اعلان شما است. پایین ترین خط صفحه اطلاعاتی در مورد آنچه در حال رخداد است، در اختیار شما قرار میدهد. در اینجا به شما اعلام کرده است که فایل جدیدی را باز کرده اید. کاراکترهای ~ که در بین خط بالا و پایین مشاهده میکنید فعلا به عنوان یک پر کننده موقت عمل میکنند زیرا هنوز متنی وجود ندارد. هیچ منو یا راهنما یا آیکونی وجود ندارد تا بفهمید چه کاری باید انجام دهید! فعلا حتی نمی توانید تایپ را شروع کنید. در این صورت کامپیوتر بوق زده، چیزی تایپ نخواهد شد.

نخستین چیزی که باید یاد بگیرید، تفاوت بین حالتهای مختلف عملکرد برنامه است. ویرایشگر vi در دو حالت فرمان و ورودی عمل میکند. قبل از اینکه بتوانید به فایل متنی اضافه کرده یا چیزی را تغییر دهید، باید دستوری تایپ کنید تا vi بداند که شما چه کاری میخواهید انجام دهید. یک فرمان معمولا حاوی یک یا دو حرف و یک عدد اختیاری است. برای وارد شدن در حالت ورودی، باید یک دستور ورودی را تایپ کنید. برای شروع یکی از دستورات زیر را تایپ کنید:

-a : به معنی Add است. میتوانید متن را در طرف راست اعلان وارد نمایید.

-i : به معنی Insert است. میتوانید متن را در طرف چپ اعلان فرمان هم وارد کنید.

نکته : بجای استفاده از فرامین a یا i میتوانید به سادگی کلید Insert را برای ورود به حالت ورودی فشار دهید.

شروع به تایپ کردن کنید. در بین تایپ خود کلید Enter را هم فشار دهید. پس از اینکه چند خطی را تایپ کردید، کلید Esc را فشار دهید. این کار شما را به حالت فرمان باز میگرداند. با استفاده از کلیدها و حروف زیر میتوانید در متن جابجا شوید:

-کلیدهای مکان نما : برای حرکت به چپ و راست و بالا و پایین میتوانید از کلیدهای مکان نما و همچنین از کلیدهای h (چپ) ، l (راست)، j (پایین) و k (بالا) استفاده کنید.

-کلید w : اعلان را به ابتدای کلمه بعدی هدایت میکند.

-کلید b : اعلان را به ابتدای کلمه قبلی باز میگرداند.

-کلید صفر : اعلان را به ابتدای خط جاری هدایت میکند.

-کلید $ : اعلان را به انتهای خط جاری هدایت میکند.

-کلید H : اعلان را به اول نخستین خط صفحه حرکت میدهد.

-کلید M : اعلان را به اول خط میانی صفحه حرکت میدهد.

-کلید L : اعلان را به اول خط پایانی صفحه حرکت میدهد.

خوب اکنون تنها چیزی که باقی میماند، چگونگی پاک کردن متن است:

-کلید x : کاراکتر زیر اعلان را پاک میکند.

-کلید X : کاراکتر قبل از اعلان را پاک میکند.

-فرمان dw : از کاراکتر جاری تا پایان کلمه را پاک میکند.

-فرمان d$ : از کاراکتر جاری تا پایان خط را پاک میکند.

-فرمان d0 : از کاراکتر ماقبل تا ابتدای خط را پاک میکند.

برای ذخیره تغییرات و خروج از برنامه هم میتوانید از کلیدهای زیر استفاده کنید:

-فرمانZZ : تغییرات را ذخیره کرده و از برنامه خارج میشود.

-کلید w : تغییرات را ذخیره کرده ولی میتوانید به ویرایش ادامه دهید.

-فرمان wq : همانند فرمان ZZ است.

-کلید q : از برنامه در صورتی خارج میشود که تمام تغییرات ذخیره شده باشند.

-فرمان q! : از برنامه خارج شده و تغییرات را نادیده فرض میکند.